سلام وقتتون بخیر ❤
خوراک اسپانیایی خوشمزه با رسپی دوست عزیز پاپیونی مامی مهستی مهیاس 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
.....
[ الروح والروح ]
🍃

#ثمرة_حياتي (۱)
.
مقابل خیمہ ایستادہ بود و قد و بالاے جوان را با جان و دل نظارہ مے ڪرد.
لحظاتے قبل علے (ع) را از میان زنان حرم رها ساختہ بود.
بے آن ڪہ گیسوان مجعدش را ببوید،بے آن ڪہ باران بوسہ را بر روے صورت نورانے اش بنشاند و سرش را بہ سینہ بفشارد. بے آن ڪہ بوسہ اے بڪارد بر آن چشمان درشت و مژگان تاب دار.
اما نگاهش پر بود از تمنا و طلب آغوش پسر!
نمے خواست علے (ع) را لمس ڪند و مانع رفتنش بشود!
علے (ع) راہ مے رفت و موهاے حسین (ع) رو بہ سپیدے.
علے (ع) مے خرامید و حسین (ع) ڪمر خم مے ڪرد.
علے (ع) لبخند مے زد و دیدہ ے حسین (ع) ڪم سو مے شد.
علے (ع) مے درخشید بہ رعنایے و حسین (ع) پیر مے شد.
دست گذاشت بر روے ڪمر عقاب.
عقاب هم بے قرار بود. بے قرار سوارش،بے قرار این محمد (ص) تازہ جوان!
علے (ع) لب هایش را بہ طرح لبخند ڪشید و گلبرگ هاے گل محمدے باریدند از زاویہ ے لب هایش.
دیدہ ے حسین (ع) تار شد،این جوان خوش قد و بالا ڪہ سنگین ترین زرہ عالم را بہ تن ڪردہ و ڪمربند محمد (ص) را بہ ڪمر بستہ بود،ثمرہ ے عمر حسین (ع) بود و عزیزترینش.
آیینہ ے تمام نماے صورت محمد (ص) بود و وارث قامت زهرا (س)!
آن صورت نقرہ فام زیر آن ڪلاہ خود و دستار سبز بر روے موهاے مجعدِ بہ رنگ شبش،مو نمے زد با محمدے (ص) ڪہ در بدر و احد راس لشڪر بر بلندے مرڪب مے نشست.
آن چشمان مهتابے تفاوتے نداشتند با چشمان خندان و محیاے محمد (ص)!
شمشیر را حمایل ڪرد و افسار عقاب را ڪشید،پا روے رڪاب گذاشت و با آن نگاہ نورانے جان حسین (ع) را گرفت.
دوبارہ لبخندش را پیشڪش چشمان بے تاب پدر ڪرد،دوبارہ لبخند زد و گل هاے محمدے فرش شدند زیر سم هاے عقاب.
بہ واقع محمد (ص) ظهور ڪردہ بود در رخت شبابے!
عقاب ڪہ بہ تاخت افتاد حسین (ع) تحمل را شڪست و دوید پشت سر پسر.
آن چنان ڪہ بعضے بہ خیال افتادند الان است ڪہ امام از علے اڪبر (ع) پیشے بگیرد!
خاڪ گرم اشڪ هاے شیرین و پر برڪت حسین (ع) را لمس ڪرد.
نگاہ حسین (ع) بہ علے (ع) قلب آسمان را سوزاند.
حسرت دمیدہ شد در نگاهش و نومیدے از بازگشت پسر.
علے (ع) تمامِ حسین (ع) بود! حاصل عمرش،از بدو تولد تا بہ ابد! از ازل تا بہ ابد!
محاسنش را بہ دست گرفت و چشمان اشڪ بارش را بہ آسمان دوخت.
با اشارہ ے چشم علے (ع) را بہ خدا نشان داد و بہ رخ چشمان آسمان ڪشید!
_اللهُمَّ اشهَد،فَقَد بَرَزَ اِليهِم غُلامُ اَشبَهُ الناسِ خَلقناً و خٌلُقاً وَ مَنطِقاً بِرَسُولِكَ صلي اللہ عليہ و آلہ،وَكُنا اِذا اشتَقنا الي نَبِيكَ نَظرنا اِلَيہ.
خدایا! تو شاهد باش ڪہ جوانے بہ جنگ این قوم ستمڪار رفت ڪہ شبیہ ترین بود بہ عصارہ ے خلقت تو! بہ خاتم الانبیا!
علیِ من خودِ محمد (ص) است در صورت و اندام و خصلت و گفتار!
هرگاہ دلتنگ رسول اللہ مے شدیم و مشتاق زیارتش بہ تماشاے او مے ایستادیم.
خدایا! تو خوب مے دانے علے (ع) هر پسرے نیست!
او عزیزترین و گران بهاترین دارایے حسین (ع) است!
علے (ع) دردانہ ترین و خلف ترین اولادیست ڪہ آدمے مے تواند داشتہ باشد،آشڪارترین معجزہ ے من در برابر چشمان ڪور دل این قوم...
علے (ع) را از حسین (ع) بپذیر! محبوب ترینِ من پیشڪش درگاہ توست.
چشم از آسمان گرفت و نیم نگاهے بہ عبایش انداخت،همان عبایے ڪہ تبرڪ شدہ بود بہ نفس هاے رحمة للعالمین،حیدر ڪرار،فاطمہ ے اطهر و حسن (ع) و حسین (ع) و جبرئیل امین!
همان عبایے ڪہ مقرر بود علے (ع) را در آغوش بڪشد و اثبات ڪند ڪہ شمایل پنج تن آل عباست این جوان رشید!
حسین (ع) عمرے زیر این تابوت قد خم ڪردہ بود،ڪدام پدرے یڪ عمر تابوت پسرش را بہ دوش مے ڪشد و قد تا نمے ڪند؟!
حسین (ع) دید ڪہ علے اڪبر (ع) مقابل سپاہ رسید،از آن فاصلہ هم مے توانست نگاہ هراسان و حیران سال خوردگان لشڪر ڪوفہ را ببیند.
بہ رعب و دهشت افتاد قلب حسین (ع)،چشمِ مشتاق و طماع ڪم نبود روے آن قامت سرو مانند!
ڪثیر بودند تعداد نفراتے ڪہ آرزو داشتند نشانہ و تبرڪے از رسول اللہ بہ یادگار داشتہ باشند!
شدہ بندے از زرهش،طرہ اے از موے مجعدش،تارے از مژگان سیاهش،قطرہ اے از خون مبارڪش،نخے از دستارش و تڪہ اے از بدنش...
حال محمد ثانے پا گذاشتہ بود بہ میان جمع مشتاقانش!
حسین (ع) یقین پیدا ڪرد ڪہ چیزے از محمدش بر نخواهد گشت...
چشم گرداند در سپاہ،نگاہ ها مشتاق تر شدہ بودند و حریص تر براے بہ یغما بردن علیِ حسین (ع)...
‌.
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

به شرط حیات و لیاقت ادامه دارد .....